Bandar Abbas-Dubai

Vandaag een andere dag als anders, ik en Erwin nemen na 3 weken 23,5 uur per dag bij elkaar te zijn geweest afscheid voor in ieder geval 1 dag en 1 nacht. De eigenaars van de auto’s hebben vandaag een lange dag met veel procedures voor de boeg omdat we Iran gaan verlaten. Wij, de dames, hebben een ander plan getrokken. In plaats van een dag wachten en daarna een nacht op de veerboot zonder hut hebben we bedacht om met het vliegtuig naar Dubai te vliegen en vanavond al in het Hilton daar te slapen, beetje decadent maar wel een hele fijne oplossing. We ontbijten om kwart over 7 en om kwart voor 8 nemen we afscheid. We doen in de lobby een potje thee en gaan dan de stad in. Een taxi brengt Ilse en mijn bij een winkelcentrum maar dit is niet wat we willen zien. We gaan opzoek naar een bazaar en die hebben we al gauw gevonden. Hier zijn de dames niet gesluierd maar dragen een masker. De ene van koper tot op de bovenlip, de volgende van stof met een schotje tussen haar ogen en een met een masker van rubber over haar hele gezicht behalve haar ogen niet bedekt. We zijn weer de bezienswaardigheid van de dag. We wandelen terug naar het hotel in de hitte, ik voel de druppels langs mijn ruggengraat lopen. In het hotel gaan we lunchen met Elly en Martin en gaan daarna onze bagage halen om uit te checken. Met de taxi worden ILse, Elly en ik naar de haven gebracht waar we met een snelle veerboot naar Dargahan worden gevaren, dit is een plaats op het eiland waar vandaan het vliegtuig naar Dubai vliegt. We stappen weer in een taxi die ons naar het vliegveld brengt dat toch nog meer dan 50 km rijden is. Onder weg stopt de taxichauffeur bij een winkeltje en koopt daar voor ons flesjes water en gedroogde kersen. Als we er zijn rekenen we af en hij wilt beslist geen fooi ontvangen. Deze rit kost omgerekend 10 euro, taxi’s zijn erg goedkoop in Iran! Op het vliegveld gaan we in de coffee bar zitten en kijken of er wifi is, de jongen achter de bar vertelt dat alleen de manager de wifi code heeft en even later komt deze man en installeerd de code’s op de mobiele telefoons. Van een andere man de er met z’n vader is krijgen we een groot glas heerlijke meloen sap. Hij neemt een foto van ons met z’n vader. Zonder problemen krijgen we een stempel bij de douane en gaan naar het vliegtuig. Het is maar een klein half uur vliegen en toch krijgen we een bakje met een flesje sap, een appel, chocolade reepje en gerookte amandelen, dat is nog eens service!! Als het vliegtuig de landing inzet besluiten we afscheid te nemen van onze hoofddoeken.3,2,1 en af, dat is een heerlijk gevoel. De taxi brengt ons naar hotel Hilton Creek. Deze stad met maar 2% mensen die origineel uit Dubai komt. We brengen onze bagage naar de kamer en hebben daarna afgesproken met Philomena, de vrouw van Alfons die hun zwager Herbert komt aflossen. Het eten is heerlijk en de dames laten zich hun wijntjes goed smaken. Na het eten ga ik naar m’n kamer met het prachtige uitzicht op de sky line van Dubai by night, wel vreemd deze nacht alleen.... Erwin zijn dag was iets anders. Om kwart voor 8 ging hij dus richting de haven en vanaf dat moment was het wachten, wachten en wachten voor een stempeltje voor zus en een stempeltje voor zo, wachten en wachten ( in 36 graden) tot ze ’s avonds om half 9 de boot op mochten en daar 12 uur mochten verblijven.