Sanandaj-Hamadan

Vandaag korte etape, dat betekend niet zo vroeg ontbijten. Om 8 uur zitten we, we krijgen versgebakken plat brood en er worden eieren gebakken op verzoek. Het heeft vannacht een beetje geregend dus ruikt het een beetje muffig buiten. We gaan om kwart voor 9 op weg naar Karmanshah. Hier aangekomen volgt een onverharde weg richting Sonqor. Het is mooi in de bergen. We stoppen bij een kleine gebedsruimte. In de 60 kilometer komen we heel af en toe een auto tegen, een herder met schapen en 3 mannen die gele vruchtjes zoeken onder een boom. Veel trekkers zijn op het land de grond aan het omploegen. In Sonqor worden we aangesproken door een agent die onze paspoorten wilt zien. We parkeren de auto en maken een rondeje door het dorp, ik koop 2 sjaals en Erwin een lekker broekie. We gaan een kopje thee drinken en Erwin krijgt een stuk vers brood erbij. Hierna rijden we verder naar Hamadan dat is nog 100 kilometer. We komen een paar kilometer in een zandstorm terecht. Hamadan inrijden valt mee qua drukte en chaos of zijn we er inmiddels aan gewent? Langs de weg staan Mack vrachtwagens met grote stukken steen, ook rijden hier veel Mercedes kiepwagens, dezelfde als waar volgens mijn, mijn vader 40 jaar geleden mee reed. De borden langs de weg geven de plaatsen en kilometers in het Engels en Arabisch aan, daardoor kan ik nu de tekens van de nummers van 1 tot 10. Nu het alfabet nog. Bij Hotel Arian mogen we de auto achter het hek zetten. Nadat we de koffers op de kamer hebben gezet wandelen we naar het plein waar we een rondje langs de winkeltjes. Beneden bij de receptie is er goeie verbinding met internet daarom zit bijna de de hele groep z’n mail of blogs bij te werken. We krijgen thee van het huis en het is erg gezellig. Om 8 uur staan de taxi’s voor die ons naar een restaurant brengen. We stappen uit voor een meubelzaak. Het restaurant zit eronder. We komen via de trap in een met licht overladen ruimte. Aan de buitenkant zijn er verhoogde vierkanten waar gezinnen in kleermakerszit zitten te eten, wij schuiven aan tafel, wel net zo gemakkelijk. Het eten smaakt goed. We besluiten met het merendeel terug naar het hotel te lopen, Alfons en Jan Willem lopen voorop met de GPS. Als we bij het hotel aankomen doen we daar nog een kopje thee en tot onze grote verassing komt de hotel eigenaar met een chocolade taart met vuurwerk erop. Het is Patrick zijn verjaardag en dat wordt gevierd. Wat een heerlijk dessert en einde van de dag.