Na nogmaals van het heerlijke ontbijt buffet te hebben genoten halen we onze koffers uit de kamer en gaan naar de receptie waar een meneer is die de auto uit de parkeer garage haal om hem voor het hotel neer te zetten. Erwin geeft hem het kaartje met het nummer en we wachten buiten in het zonnetje. Het duurt en het duurt, er wordt gebeld en uitgelegd dat er een startonderbreker op zit en hoe die uit gaat maar het lukt zeker nog niet. Erwin gaat met meneer 1 mee de lift in waar meneer 2 op hem wacht, volgende lift en daar staat meneer 3 om met hem naar de auto te lopen. Samen komen ze uit de garage en zo kunnen we eindelijk inpakken en weg wezen. We rijden in Istanboel de brug over die het Europese deel met het Aziatische deel verbind en zo rijden we dus Azië binnen. Aan deze kant wordt enorm veel nieuw gebouwd. Prachtige flats en kantoren worden de grond uit gestampt. We houden Ankara, de hoofdstad van Turkije, aan en overal waar je kijkt staat een moskee. zoals in het road-book staat houden we later de bruine borden aan met Kartepe. Dit is duidelijk een wintersport dorp maar daar zijn we toch nog iets te vroeg voor. We gaan niet goed maar volgens de Ipad kunnen we ook langs deze weg naar Pazarcayiri. Boven op 1250 meter eindigt de weg bij een hotel/restaurant en moeten we toch echt weer de berg af om onze route weer op te pakken. We rijden nu langs Kestaneduzu en het zal me niets verbazen als dit wilde kastanje heet want die zijn hier zeer veel aanwezig. Busje vol mensen stappen hier uit of zijn er al bezig om, ik denk de kastanjes, in hun plastic tasjes te verzamelen. In een bocht met een mooi uitzicht stoppen we even voor een foto daarna zetten we de auto iets verder op een zij weggetje neer om wat te drinken en ook komt de Hoornse Broeder uit z’n doos. Met een likkie roomboter erop laten we het ons goed smaken maar we moeten weer verder en op het moment dat we de deuren dicht slaan en Erwin de sleutel in het contact doet horen we TAKKETAKKETAKKETAKKETAK, even denkt Erwin dat het de motor is maar het lijkt wel erg op een mitrailleur . Met gillende banden maken we dat we hier wegkomen en vervolgen onze weg over de verder zeer rustige bergweg. Het valt me op dat we veel soorten bomen tegen komen,walnoten, hazelnoten, kastanjes, vijgen olijven en druiven. Als we de bergen achter ons laten rijden we de snelweg op waar vele fruit kraampjes staan met vooral diverse soorten meloenen en pompoenen. Als we de snelweg verlaten komen we door vele dorpjes waar veel oud is en de trekkers het land omploegen. Ook komen we diverse begraafplaatsen tegen. Sommige hebben stenen met namen andere de oude stenen wat eigenlijk niet meer is dan een stuk leisteen maar altijd allemaal een kant op, met z’n ”neus” naar het oosten naar Mekka. Langs de weg wordt ook gewerkt, we zien een super grote kraan dat eigenlijk meer een fabriek is. Die wil Erwin wel even van dichtbij bekijken en zo kan de Toyota vandaag toch nog even 4x4 offraod. Nog een klein stukje over de snelweg en dan verschijnt daar aan de rechterkant het Anemon Afyon Spa Hotel.