Paro-Bumtang Bhutan

If you are marries, devorce speed
speed trills but speed kills
live is not a realy, enjoy the valley
speed is a knive that cuts a live
Dit zijn enkele mooie  citaten die we onderweg tegen komen.

Vandaag een route van 315 km en de zuivere reistijd is 10 uur, dat zegt genoeg.
HEEEEL veel bochten en een bar slechte weg. Het stuift en het spettert. 
De natuur is prachtig. Joekels van bomen, wilde rivieren en oneindige afgronden. We stoppen voor koffie op een punt waar de 8 hoogste bergen van Bhutan te zien zijn.
Er wordt regelmatig aan de weg gewerkt met grote machines maar er wordt ook veel werk met de hand gedaan. Op een steen zit een man met een hamertje een steen tot gruis aan het slaan en grote blokken worden met een voor hamer aan stukken geslagen. Aan de schoppen waar het gruis en zand mee opgeschept wordt zit een touw. Dus ze scheppen samen, dat is wel weer slim! Een dame met twee open geknipte plastic olie kannen haalt water voor cement bij een bak met water. Het is werkverschaffing maar wel erg achterhaald naar onze maatstaaf. De mensen die aan de weg werken zijn gastarbeiders uit India, Pakistan en Bangladesh. Ze wonen ”tijdelijk” in zelfgemaakte tenten van plastic, in houten en bamboe huizen of in huisjes gemaakt van olievaten waar de boven en onderkant vanaf is gehaald en het middelste gedeelte is daarna platgeslagen. Je moet er niet aan denken om daar in te wonen. Ze staan pal aan de weg waar het de hele dag stuivend zand in de rondte vliegt.
Het zal ook zeker niet isoleren wat hier in de bergen wel prettig is want onze thermometer daalt tot 3 graden en dat is om een uur of 10 ’s ochtends.
Gelukkig wordt het in de loop van de dag warmer en de max is 29 graden wat ook niet lekker is in de huizen van blik. Ook het groen langs de weg wordt door deze mensen kort gehouden en met een bezem gemaakt van bamboe en takken vegen ze de weg schoon.
Na alle loslopende  koeien, geiten en honden komen we een groep Yak’s tegen.  na de middag eten we in een ”klote met strik” restaurant, het blijft een gek gezicht al die afbeeldingen op de muren. Het lopend buffet staat al klaar dus opscheppen, eten en weer verder. Bocht na bocht rijden we de avond tegemoet als we op 3000 meter weer moeten stoppen voor de wegwerkzaamheden. We wachten en na ruim een half uur kunnen we verder. Gelukkig is het bijna volle maan zodat het niet helemaal donker is. Als we bij het hotel aankomen staat daar een busje klaar om ons naar de Beer garden te brengen waar we gaan eten. Het hotel waar we slapen is eenvoudig maar we slapen heerlijk.