Lucknow, India - Butwal, Nepal

Vandaag verlaten we voor het eerst India. En als ik deze week nog eens na ga denk ik aan 2 dingen. Druk en Mensen. Veel mensen, heel veel mensen! Mooie mensen. Mensen die liggen, slapen, hangen, staan, wachten, lopen. Fietsen, met iemand achter op en voorop, met een geit, hout, karton of vol geladen met boodschappen.  Mensen met zwart, grijs of oranje haar. Mensen op brommers met maar vaker zonder helm, alleen, met z’n 2e, 3e, 4e of 5e! Mensen met tullebanden, hoofddoeken en sari’s. Picknickende, chai masala makende en drinkende mensen. Met snorren, baarden en sikken. Blije, verbaasde, zwaaiende mensen. Mensen die bij de pomp hun was doen, drinken, zichzelf en hun haren wassen. Mensen met een kudde koeien, geiten, schapen en kamelen. Poepende en vooral veel plassende mensen. Mensen die bloemkool, appels, bananen, gerst, aardappels, uien, aubergines, noten, popcorn en kokosnoten verkopen. Biddende en feestende mensen. Mensen die banden plakken, de was strijken, bedden maken, hekken lassen, vrachtauro’s repareren. Mensen die scheppen, harken, vegen, tuteren en bellen. Mensen die met een sikkel gras, gerst, mais en suikerriet snijden en dat op hun hoofd naar huis brengen. Gehandicapte en bedelende mensen. Mensen in, op en aan tuktuk’s, auto’s, vrachtwagens, bussen, treinen, riskja’s en trekkers. Zooooo veel mensen, het was gewoon onwijs.

Ben benieuwd of dat hier in Nepal ook zo is, we gaan het beleven want na een bijzondere dag met een hele drukke grensovergang waar we van bureau uitstempelen naar bureau Carnet (auto) uitschrijven, bureau visum formulier invullen, bureau copieren, bureau Carnet inschrijven en stempelen toch zonder enige controle Nepal in mochten.