Esfahan-Yazd

Met z’n 6e gaan we vandaag weer op pad, Peter en Ilse en Patrick en Elly en wij. Als we met de auto de garage uitrijden van hotel Aseman lijkt het wel herfst in Esfahan. Het regent wat en het waait hard. Een buitje is hier wel gewenst want we zien bij het uitrijden van de stad dat de brede rivier die er een moet zijn geweest helemaal droog is. Het stuift zelfs bij de mooie bruggen. Via de buitenwijk verlaten we de stad van 2,5 miljoen mensen. Herbert, de zwager van Alfons, heeft voorwerk gedaan en gezien dat er een mooie weg off road is naar Yazd. Het eerste stuk is asfalt maar naast de weg lijkt het ons leuker daarom verlaten we de weg en komen langs een klein watertje waar opgedroogd zout ligt. Er is helemaal niemand in de buurt, het is warm en er staat een flink windje daarom laten we, tegen de regels in. onze hoofddoeken in de auto. Heerlijk de wind door ons haar. We nemen foto’s en rijden verder maar het is niet zo droog als het lijkt. We komen in de zoute blubber vast te zitten. Gelukkig de sleepkabel is niet voor niets mee. Patrick geeft ons, met zijn Toyota, een klein trekkie en we zijn weer los. Toch maar naar het asfalt en gelukkig houdt dat na enkele kilometers op. Op en neer gaan we over de ”weg”. Dan zien we een verlaten oude moskee, we rijden erin en besluiten dat dit een perfecte luwe lunch plek is. Uit de auto’s komen lekkere dingen, pakje chocomelk, appelsientje, eru smeerkaas, calve pindakaas, roomboter, Klaverkaas, kadetten en crackers. Beetje Holland in de woestijn van Iran. Na de lunch vervolgen we de route. Als we langs een dorpje gaan kijken we of we er thee en koffie kunnen drinken. Het is vrijdag en dat is de heilige dag hier, misschien dat er daarom niets open is. Aan het eind van het dorp is een plek waar marmer uit de bergen wordt gezaagd, we rijden omhoog erheen. Grote blokken wittig marmer staan klaar voor vervoer. De rechte muren zijn mooi om te zien. Nog iets verder naar boven staan rode blokken en als we daar heen rijden zien we een oude man voor een keet zitten. Erwin rijdt erheen en de man begint te praten, alleen het woord Chai verstaan we, thee dus. We stappen in en nemen plaats in zijn kamer. op de grond liggen tapijten en tegen de muur staan kussens. We gaan zitten en de man gaat in z’n keuken thee zetten. Hij komt met 2 theeketels, suiker en 4 glazen aan. Hij praat en praat en we weten echt niet wat hij zegt maar gezellig is het wel. Peter geeft hem een pet en een t-shirt, ik 4 paar badslippers en Patrick laat wat rials voor hem achter. Als we weg gaan pakt hij z’n brommer en lijkt te vragen of we met hem mee gaan naar zijn huis maar dat slaan we vriendelijk af. Het laatste stuk naar Yazd gaat over asfalt. De bergen zijn prachtig. Zeker als de zon erop schijnt. Voor Yazd gooien we de tanks nog even vol en rijden door een stoffig stadje naar hotel Persian Safaiyeh. Het is er mooi maar als we op zoek gaan naar de 4e etage blijkt die buiten om te zijn. Het zijn een soort appartementen, dik voor elkaar! Alleen het internet weigert. Straks maar even in de lobby proberen. We eten in de sfeer volle binnentuin van het hotel.Na het resetten van de computer lukt het om in te loggen en kan het verhaaltje van vandaag gelukkig op de site.