Malatya-Van

De dag begint goed. Bij het ontbijtbuffet ontploft er een ei en 3 mannen in pak zitten er onder. Kok in de stress, wij lol. Vandaag zijn er een soort van verkiezingen hier en het wemelt van de bewakers. In het hotel schijnt een belangrijke meneer te zijn maar die zien we niet. We checken uit en gaan richting Puturge om daarna de boorden Nemrut Dağı te volgen. Dit is weer een prachtige bergweg, alle kleuren gesteentes maar vooral de paarse valt erg op en de haarspeld bochten houden pas op als we boven op de berg zijn. Dit is figuurlijk het hoogte punt van de dag. Nemrut Dağı dit is een werelderfgoed in Oost-Anatolië, in de Turkse provincie Adıyaman. Met 2150 meter is het de hoogste berg van het noordelijke Tweestromenland (Mesopotamië). Op de top van de berg, in een 50 meter hoge grafheuvel in de vorm van een piramide, is waarschijnlijk koning Antiochus Theos (69 - 40 v.Chr.) begraven. Voor de grafheuvel staat een complex met kolossale stenen sculpturen van koning Antiochus zelf, geflankeerd door twee leeuwen, twee adelaars en verscheidene Griekse, Armeense en Perzische goden, zoals Zeus, Tyche en Mithras. Rondom de grafheuvel liggen de stenen hoofden van de beelden. We lopen een rondje en maken wat foto’s. Als we terug lopen zie ik Erwin en Koen met jerrycans lopen. De meneer die hier aan het werk is heeft gevraagd of ze beneden water willen halen. Met de auto rijden ze daar heen. Inmiddels is de thee klaar en worden we uitgenodigd voor een glaasje en een pannenkoek. Je proeft dat het vers is, heerlijk. Na een klein half uurtje komen Erwin en Koen terug met het water en worden ze uitgenodigt voor de lunch. De tafel staat vol met heerlijkheden, dus schuiven ze aan. Hierna rijden we de berg weer af naar Malatya. I.v.m. ongeregeldheden in Kayapinar vannacht wijken we van de route af, we rijden via Elazig, Bingol en Tatvan naar Van. Onderweg steken we met Peter, Ilse, Alfons en Koen op bij een wegrestaurant. We eten lam, brood, ui, tomaat en natuurlijk thee. We rijden weer verder over een uitstekende 4 baans geasfalteerde weg. Om 3.33 uur komen we een bord tegen waarop staat dat Van nog 333 kilometer is, wat een toeval. Onderweg komen we met regelmaat gepantserde voertuigen tegen. We moeten diverse keren hard op de rem om koeien te ontwijken, die lopen op hun dooie gemakkie over de snelweg. Er staan ook heel veel honingkasten, de honingraten hangen ’s ochtends in de hotels bij het ontbijt uit te druipen. Het is kwart over 7 als we bij hotel Elite World arriveren, het is inmiddels al een uurtje donker. Het hotel is weer fantastisch mooi en het eten heerlijk. Van is de laatste overnachting in Turkije. Morgen rijden we nog 200 kilometer naar de grens en dan gaan we Iran in, we zijn heel erg benieuwd.